زیباترین نغمه های عاشورایی

سال 79 یک نوار کاست مذهبی از کارهای آقای غلام کویتی پور به نام «برو میدان» تهیه کردم که حقیقتاً در ابتدا خیلی به دلم نچسبید ولی به مرور زیبایی های صدای او را درک کردم. این نوحه با ترنمی بسیار عاشقانه، گرم و سنگین شروع شد. (علی آرام جان من، علی روح روان من، برو میدان برو میدان) و در اواسط نوحه طنین بسیار حماسی صداش به اوج رسید (خدایا اشبه الناس به پیغمبر به میدان رفت/ ز خیمه ساقی طفلان به کام خشک و عطشان رفت) و در آخر هم یک فرود بسیار احساسی (بزن بوسه به آرامی تو بر رخساره ی اصغر/ بگیر این کودک لب تشنه ی بی شیر را در بر) این تنها صدایی بود که تونست این قدر با روح و احساس من بازی کند. این نوحه در مورد حضرت علی اکبر خونده شد و برای نوجوانی مثل من که در آن موقع ۱۷ سال سن داشتم شنیدن ذکر ائمه در قالب یک اثر هنری زیبا و هیجانی مثل این نوحه بسیار لازم بود و روح مرا بیشتر از پیش از لحاظ عاطفی و احساسی به ائمه اطهار (صلوات الله) نزدیکتر کرد. اگه بگم بیش از هزار بار این قطعه را گوش دادم و هنوزم برام تازگی داره اغراق نکردم. البته بعداً متوجه شدم این کار را آقای حسین فخری اجرا کردند، که اشتباهاً به نام غلام کویتی پور قلم خورده. (خیلی ها هستند که کارهای حسین فخری را به اشتباه با نام کویتی پور می شناسند)

با این که کاملاً مطمئن هستم که آقای فخری از درج این مطالب اصلاً راضی نیستند با این وجود به خاطر عشقی که نسبت به ائمه اطهار و همچنین به خاطر علاقه ای که به شخص ایشان و کارهایشان دارم دوست دارم برای ترویج فرهنگ عاشورایی مطالبی را در مورد کم و کیف کارهای ایشان ارائه دهم. البته از آنجایی که پی گیر کارهای ایشان هستم و به شدت به آنها دلبسته ام نقدها و ایرادهایی هم دارم که در مجال مناسب تری گفته خواهند شد.

[سید منصور میرزایی]