«نقد نوحه های حسین فخری- خورشید درخشان نام اسدالله علی، روشنائی بخش ظلمت سحرگاهان»

امروز، یعنی جمعه سیزدهم ادیبهشت ماه سال یک هزار و سیصد و نود و دو، صبحدمی باطراوت و بهشتی داشت آن گونه که می شد مهربانی خدا را در هنگام بارش رحمت بی دریغش، بیش از هر روز دیگه ای در این سحرگاه روح پرور احساس نمود. از هنگامه ی اذان صبح دقایقی بیش سپری نگشته است که سکوت ممتد سحرگاهان با طنین تسبیح آن چه در زمین و آسمان است به یکباره در هم می شکند. آن چنان که گوئی تمام ذرات و موجودات عالم هستی سرمست و مدهوش از باده عشقی بی نهایت، سر به سجود بر روی زمینی سراسر محراب و رو به سوی آسمانی یکپارچه منبر، با سینه هائی پر از سوز و نغمه هائی آتش گون، به راز و نیاز با حضرت معشوق، معنویتی افلاکی را در عالم خاک بنیان می گذارند.

شمیم رها و جاری غنچه های نورسته بهاری در این هوای پاک و تصفیه شده به مدد قطرات پاک و پاکیزه ی باران سبب ساز وزیدن نسیمی خنک و دلپذیر شده است. نسیمی که با وزیدن در لابه لای برگ های تازه شکفته ی درختان شهر صدای ضجه ی خود را با زمزمه ی موزون هزاران گنجشکی که سر به آسمان بر منبر شاخه های پر از جوانه، در خلوت سحرگاهی خود به مناجاتی عاشقانه با معبود مشغولند، در هم می آمیزد. تا با گوش دل فرادادن به این هارمونی مقدس شاهد تفسیر عینی آیه ی شریفه ی «یسبح لله ما فی السموات و ما فی الارض الملک القدوس العزیز الحکیم» باشیم تا این بار آیات الهی را به صورت قرآنی مصور به تلاوت بنشینیم.

از شدت باران کاسته شده قسمتی از پرتوهای زردفام خورشید از دریچه هائی که بین ابرها ایجاد شده است با خطوطی نورانی از بی کرانه ی آسمان به سمت زمین تطهیر شده ی شهر تابیدن می گیرند. سنگ فرش ها و آسفالت های خیس خورده ی کوچه ها و خیابان ها با پرتوهای طلائی رنگ خورشید و قوس و قزحی ملون و با طراوت که مختص صبحدم های بارانی است ظاهری چشم نواز و خیره کننده به گستره ی شهر می بخشند. قدم زدن در چنین صبحی و درک نمودن جلوه ها و زیبائی های مدهوش کننده ی آثار صنع الهی پیامدهای خوش آیندی بر روح و روان و حتی هوش و حافظه و قدرت ایمان انسان بر جای می گذرد.

دویدن بر چمن های نمناک استادیوم شهر که با قطرات باران شادابی زائدالوصفی پیدا کرده اند هر لحظه بر انرژی و توان انسان افزوده و ذهن و خاطر را از بند افکار در هم فرورفته و پوچ روزمره رهائی می بخشد.

سحرخیزی و داشتن ورزشی صبحگاهی به حکم هر عقل سلیمی برای کسب انرژی روحی و جسمی که تا پایان روز این شادابی و طراوت مانند خون در تمامی رگ های وجود جاری باشد عملی است واجب و ضروری.

برنامه بعدی، داشتن چهار پنج ساعتی مطالعه و تحقیق و یادداشت برداری است که البته کارهای فکری به حق انرژی فراوان تری را نسبت به دیگر کارها طالبند. نوشیدن یک لیوان چای تازه دم و گوش سپردن به یک قطعه ی موسیقی می تواند بعد از این فعالیت سنگین مغزی، فکر را برای کارهای بعدی مهیاتر سازد.

یک تراک دو سه دقیقه ای از نواهای حماسی حسین فخری قرعه ی دانلود موسیقی امروز از اینترنت است. نوائی در وصف مولانا علی، صلوات الله علیه که باز مطابق با اکثر کارهای حسین فخری با گیرائی و گرمی خاصی خلق گردیده است کاری زیبا هم از لحاظ ملودی و هم از جنبه گزینش شعر. (ملودی آن مشابه با ملودی «نه به دیده نورم نه به تن توانم" بنشینم و خون جگر فشانم» است.)

این شعر متفاوت و زیبا که متأسفانه کامل اجرا نشد، قادر خواهد بود در فراز و فرود امواج دلربای ترنم ملکوتی حاج حسین فخری، زورق هیجان و عاطفه را در دل دریائی دوستداران علی(ع) به جنبش طوفان گون وادار نماید.

که البته ابن بار نیز مطابق با معمول دیگر کارهای حسین فخری این قطعه از لحاظ شفافیت ضبط، از کیفیت مناسبی برخوردار نیست. خود صدای حسین فخری نیز کمی گرفته است و در مصرع «که علی است مولا، که علی است سرور» صداشون به صورت ظریف و دقیق بر روی کار تنظیم نشده است. تحریرها نیز که به سرعت زده می شوند و تقریباً در کل کار یک شتاب غیرضروری وجود دارد.

این نوحه را با نوحه «خواهم امشب خون ز چشم تر بگریم» قیاس کنید، «خواهم امشب...» چقدر زیبا و دقیق کار شده بود. البته کاری است قدیمی ولی با این وجود، از لحاظ کیفیت، جنس صدا کاملاً شفاف و گیرا، تحریرها کاملاً متناسب و حساب شده، اوج و فرودها بسیار منظم و به جا، صبر و حوصله و طمأنینه به کار رفته در کل کار نیز قابل تحسین است. با این حساب حق دارم که با حرص و ولع سیری ناپذیری منتظر باشم تا در رمضان امسال(92) نوحه ی « به خدای منان، به تمام قرآن» با کیفیت مناسب تری توسط آقای فخری بازخوانی شود. که قرار گرفتن کجاوه ی مدح مولا امیرالمؤمنین در این شعر بر شانه های حماسی، عاشورائی ترنم حسین فخری قادر خواهد بود که معرفت و شهود محبّان علوی را به سوی بادیه ای پر از عشق و صحرائی سراسر صفا از مهر و عطوفت علی رهنمون سازد.

در آخر بیان این مطالب ضروری به نظر می رسد که ایرادهای گرفته شده در قیاس با توانمندی های خود حسین فخری و انتظار بالائی است که بواسطه ی کارهای ناب ایشان بوجود آمده اند وگرنه، خود من که تقریباً با تمامی مداحان تا حدودی آشنائی دارم، کسی را سراغ ندارم که این چنین مصمم و خستگی ناپذیر در خلق نمودن آثاری برجسته و ماندگار در منزلت اهل بیت(ع) این گونه توانمند و غنی عمل کرده باشد.

درود بر او و بر هر آن کسی که ذکر اهل بیت علیهم السلام زینت جاودانه ی لب ها و آرامش دهنده ی قلب او می باشد.

جمعه 13/2/1392 سید منصور میرزائی